In deze oecumenische reeks van drie avonden wordt vanuit wisselend perspectief stilgestaan bij de transitie die de wereld van kerk en geloof momenteel doormaakt. Van de oorspronkelijke religieuze cultuur met massale deelname is weinig meer overgebleven. Tegelijk hebben die kleine kernen een groot verhaal overgeleverd gekregen. Nog steeds kan het evangelie, vertaald naar de taal en de cultuur van deze tijd, in bescheidenheid en eenvoud gebracht, luisterend naar de vragen van de mensen in de stad (gelovig of niet-gelovig), het hart raken.

Zouden niet juist die kleine gemeenschappen centra kunnen zijn van hoop? Plaatsen waar je tot rust kunt komen, stil kunt staan bij de dingen die ertoe doen, je kunt laten voeden, en waar je ontdekt hoe je zinvol betrokken kunt zijn op wat er leeft in onze omgeving? Nieuwe gemeenschappen van hoop, ‘gemeenschappen met een hart’ dienen zich aan. Hoe kunnen we met elkaar deze beweging versterken?